گل میشوی که خار شوم روی ساقه ات

نزدیکتر شوم به بیانات واقع ات
 

کمتر غزل بگو که اگر مبتلا شوی

دیگر نمی کنند پزشکان افاقه ات
 

حاضر نمی شوی که امامم شوی و من

شک می کنم به خطبه ی نهج العلاقه ات
 

محکوم می کنی همه ی حرف هام را

همراه با شکنجه و اعمال شاقه ات
 

دارم به شعر می رسم-این بارمدتی ست

دیگر رصد نکرده لبم را مراغه ات
 

وقتی وجود شعر من ازعشق خالی است

هم میزنی خیال مرا با ملاغه ات
 

حتما اشاره ای به من ِ تازه ات بکن

بر تخت رو به پنجره ی تک اتاقه ات
 

باید به جای دیدن هر روز و هر شبت

عادت کنم به دیدن بعضی مواقع ات

نظرات شما عزیزان:

برای تو مینویسم

ساعت23:25---13 آذر 1389

[وب سایت]

عزیز شرمنده شدم وقتی دیدم از عصر تا حالا این همه مطلب گذاشتی رو وبلاگی که به جونم بسته است.چی کار داری میکنی منو بد عادت نکن .

واقعا ازت ممنونم.
پاسخ:الهی من فدات بشم این چه حرفیه که میزنی وقتی که میدونم با جان ودل داری میخونی دلم میخواد که شبانه روز بشینم و برات مطلب بذارم تا بتونم لحظه ای خوشحال ببینمت

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: